Maskara

Kaunting Impormasyon

            “3oW pfH0uWzxS! UztAh na U?” Naintindihan mo ba? Hi raw. Kinakamusta ka niya. Ewan ko ba kung sino nakaisip nito, basta bigla na lang nauso sa kabataan at nagsulputan sa bawat sulok ng Pilipinas ang mga Jejemon, o ‘di kaya’y ang mga Jeje, ‘yung mga taong ganyan magsulat. Pwede rin nga pala magamit ang jeje bilang pang-uri o pang-abay. At dahil medyo kakaiba ang pag-iisip ng nagpasimuno nito, naisip niyang gawing tunog-sosyal ang ngalan ng wika: Jejenese. Para bang Chinese, Japanese at Vietnamese. O ‘di ba, ‘di mo malaman kung salitang Ingles o Pilipino! ‘Di lang sosyal, out of this world!

            Sabi nila Ingles daw ang pinakamayan na wika pero ‘wag ka, ‘di yata magpapatalo ang mga Jejemon! Sa Jejenese hindi lang letra ang ginagamit, pati numero at simbolo! Wala naman talagang tumpak na pamantayan kung paano isulat ang mga salita, basta siguraduhin mo lang pinagsasama-sama mo ang mga letra, numero, at simbolo at gumagamit ka ng uppercase at lowercase. At para mas mukhang jeje, lagyan ng labis-labis na letra at iba pa.

            Kapag babasahin, parang kung paano talaga basahin. ‘Wag lang malito at tandaang maraming mga letrang ‘di babanggitin, kung baga ‘yung mga silent letters, o sa kasong ito, pati numero at simbolo. Naks, parang imported lang a! Gaya na lang ng ‘di pagbanggit sa letrang h sa hola, ‘di rin babanggitin ang f, h, u, w, z, x, at s sa pHouWZxS. Tignan mo nga naman, talo pa pala natin mga dayuhan! Siguro sobrang lawak lang ng imahinasyon ng may pakana nito at naisipang ipagsama lahat ng silent letters ng mga Amerikano, Italiyano, Espanyol, Pranses, Ruso at Aleman.

            Ang mga Jejemon ay kilala sa kanilang Jejecap, cap na may mga patayong guhit na kulay bahaghari sa bahaging likod. Mayroon ding iba’t ibang klase ng Jejemon tulad na lang ng Bekimon, baklang Jejemon, at Pokemon, Digimon, Kumon, at mamon. Pero kung magaling ka, maiisip mong inuuto lang kita at ang unang klase lang ang totoo.

            Ayan, nakagawa na ng sariling pangalan ang kabataan ngayon! Pero, ngunit, bagkus, subalit, datapuwa’t tila sadyang pabagu-bago ang isipan nila. Nahati ang kabataan at nabuo ang mga Jejebuster, mga tutol sa Jejemon. Pinapalabas nila na baduy ang maging Jeje. Sila, hindi. Sinasabi rin nila na galing sa demon o monster ang pantig na -mon ng Jejemon.

Ito na ‘yung kwento talaga, peksman!

            Tuloy-tuloy ang pagsenyas ng dalawang kamay at paghipan sa sipol ng pulis habang sinisikap nitong mapabilis ang daloy ng trapiko sa ilalim ng mainit na araw – ganito ang ginagawa araw-araw ni Jeno. ‘Pag nagpapahinga mula sa trabaho, hilig niya manood ng telebisyon at mag­­-text tungkol dito sa mga kaibigan, suot ang paborito at malaking jersey shirt, komportableng baggy pants at walang kupas na jejecap.

            Isang araw sa trabaho, napatingala siya para tignang mas mabuti ang inakalang eroplano, isang malaking ibong mataas ang lipad at kumikinang ang makukulay na balahibong mala-Ibong Adarna. Pagkalipad sa kanya, saktong dumumi ang ibon at tumulo ito sa mata niya. Pinunasan na lang niya mata niya dahil sa galit na busina ng mga sasakyan at muling nagtrabaho.

            Nagulat siya at nanlaki ang mga mata nang bigla na lang lumutang sa ere habang mapusok na sumesenyas, animo naging pakpak ang mga braso. Tinigil niya ang ‘paglipad’ at biglang bumagsak sa bangketa, ilang metro ang layo. Ang galing, ang taas ng kinahulugan niya pero ‘di siya nagkaroon ng galos! Dito nagbunga ang isang ideya kay Jeno habang nakatihaya at tinititigan ng ilang tao, nakanganga…

            Isang carnapper ang matiyagang sinusubok buksan ang Chevloret sa isang kantong madilim. Tagumpay siya. Dali-daling lumabas ang nagtatagong bantay at papasok na sa kotse… nang biglang nagkaroon ng mabigat na kamay sa balikat niya. “At saan sa tingin mo ikaw pupunta?”

             ‘Yan si Mang Jenong, ang bagong superhero ng Pilipinas! Batay sa diyaryo, naka­­-tights siya na itim, may malaking bahagharing J sa harap, nakasuot ng bahagharing brief sa labas ng pantalon, at nakamaskara tulad ng Jabbawockeez. Ang sidekick niya namang si Jestar ay nakasuot ng jejecap at ang harap ng damit ay may j, na tinuldukan ng puso, katabi ng bituin. Mas bata kay Mang Jenong si Jestar, tunay na pangalan, Juhlia este, Julio. Paano ba naman, isang bekimon na gusto maging starlet kahit mabilog, kaya ganoon na lang ang ngalan bilang superhero at ang pagkalito ko bilang tagapagsalaysay. A, ‘nga pala, ang letrang j sa Jenong ay binabasa bilang h. Ito ang kinaiinisan madalas ni Mang Jenong kapag mabalita siya at mali ang pangalan niya. Hay, mga Jeje nga naman o.

            Tinutugis nila ang mga tagagawa ng krimen gamit ang kapangyarihang Junami, Zundag Lundag, Jejejeje Pindot, at ang pinakamalakas na pwersa ni Mang Jenong, ang Jemonic Wave. At pagkatapos ng bakbakan, titigil sila para sa Jejepose, peace sign na pahalang at ang mata ay nasa gitna ng dalawang daliri. Walastik!

            Onti-onti nang nauubos ang mga maliliit na kriminal, nagsisimula na silang maghanap ng mga pinuno nito. Dito nagagambala si Don, pinuno ng isang grupo ng sindikato, isang Jejebuster at… singap! opisyal ng gobyerno. Gumawa siya ng eskandalo tungkol kay Mang Jenong, isa rito ang lumabas sa YouTube na bigla na lang niya sinaktan at binugbog ang ilang kolehiyong nakapila para sa dyip.

            Biglang natakot ang mga tao sa ating superhero dahil sa paparami ng paparaming eskandalo. Nagkaroon ng malawakang rally sa pagkulong kay Mang Jenong! Sinunod niya ang kagustuhan ng tao kasi alam niyang kaya niyang lumabas-pasok sa kulungan nang hindi nakikita para patuloy tumugis ng masasamang tao. Nagawa niya ito subalit isang araw, nakita na lamang bagsak ang mukha niya sa tasong puno ng sabaw. Food poisoning daw sabi sa pananaliksik, “Baka may bulok na nakain.”

            Dumagsa ang tao sa puntod ni Mang Jenong. Para sa iba, wala nang pag-asa; para sa iba naman, wala nang krimen at ngayon pa lang ang pag-asa. Katabi ni Juhlia ang humihikbing batang napaisip ng malakas, “Sino na ang tapagtanggol natin?” Napangiti si Juhlia, “Ikaw, ako, tayong lahat.”

Audrey Buenaventura

IV-8