Noong eleksyong 2010 isa sa mga kumandidaton sa pagka presidente ay si Noynoy Aquino. Isa sa kanyang mga proyekto pag siya ay nahalal na presidente ay ang 'Reproductive Health Bill' (RH bill). Tunay sa kanyang salita, nang nahalal na sa pagkapresidente si Noynoy ay isinama niya sa kanyang mga proyecto ang RH bill.
"Ang
Reproductive Health Bill ay isang panukalang batas na naglalayong
magbigay ng serbisyong pangreproduktibo para sa lahat, kabilang ang
family planning o pagpaplano ng pamilya, para sa mga mag-asawa lalo na
ang mahihirap. Ang kakayahang makagamit ng mga kontraseptibo na
makatutulong sa pag-aagwat ng mga anak at angkop na impormasyon ukol sa
mga paraan ng pagpaplano ng pamilya na ligtas, epektibo at abot-kaya."
Dahil sa lumalaking isyu ng RH bill may mga ibang tao na kinukwestiyon ang pagiging presidente ni Noynoy Aquino. Pinahahalagahan ng Estado ang dangal ng bawa’t tao at tinataguyod ang
ganap na paggalang sa karapatang pantao (Art II, Seksyon 11). Kinikilala ng Estado ang kabanalan ng buhay pampamilya at
ipagtatanggol at palalakasin ang pamilya bilang isang batayang institusyong
panlipunan na may karapatang itaguyod ang sarili. Ipagsasanggalang din nito ang
buhay ng ina at ang buhay ng di pa isinisilang mula nang ito ay ipaglihi (Art
II, Seksyon 12).Ngunit salungat sa mga batas na ito ay ang RH bill.
Nagkaron na ng maraming debate ang simbahan at pamahalaan ukal sa nasasaad na isyu.
Sinasabi ng pamahalaan na nilalayon ng RH bill na mabigyang tulong ang mga mag-asawa upang maabot ang nais nilang laki ng pamilya habang
isinasaalang-alang ang kalusugan ng ina at anak upang matigil na ang maagang
pagbubuntis ng kabataan at bigyan ng kakayahan ang pamahalaan na maabot ang
isang balanseng distribusyon ng populasyon. Isa pang depense ng pamahalaan ay "Ang
pag gamit ng kontraseptibo ay hindi nangangahulugan ng aboryon ito ay
naglalayong maiwasan ang mga kaso ng aborsyon na dulot ng hindi
planadong pagbubuntis. Lahat ng kontraseptibo ay magiging epektibo kung
gagamitin ng maayos. Kinakailangan lamang na mamili ang mag-asawa ng
pamamaraang angkop sa kanila, alinsunod sa kanilang kalusugan at nais na
bilang ng mga anak."
Hindi naman nagpahuli ang simbahan nang marinig ang depensa ng pamahalaan. Agad na tumutol
ang Simbahang katoliko sa panukalang ito, dahil mapaniil umano ang RH
bill na kontrolin ang populasyon sa iligal na paraan."Ito ay isang matinding paglapastangan sa mga tunay nating pinahahalagahan bilang mga tao at ng kulturang Pilipino tungkol sa buhay ng tao na ating itinangi sa mula’t mula pa."
Parehong pro at anti RH supporters ng bill ay may kanya-kanyang opinyon sa nasasaad na iasyu, kung bakit ito ikabubuti at ikasasama ng mga Pilipino . Tanong ay kung ano ang bahagi mo sa nasasaad na isyu?
-Ma. Aura Lee C. Chavez
Lunes, Oktubre 3, 2011
Ilang Oras?
ILANG ORAS?
Alessi Azores
Nakutuban na ni Riza na may
mangyayaring masama nung umaga pa lamang. Malakas ang ihip ng hangin habang
naglalakad sila pauwi ng kanyang ina. Kakabalik lamang nila noon sa probinsya,
kinailangan kasi nilang lumuwas ng Maynila upang bisitahin ang kapatid na
kakapanganak lamang. Ilang oras pagtapos nilang umalis sa istasyon ng bus ay
nagsimula ng pumatak ang ulan. “Hala, kailangan na pala natin magmadali, wala
tayong dalang payong,” tahimik na sinabi ni Maricel sa anak niyang si Riza.
Nagmadali ang mag-ina at bago pa man sumapit ang madaling araw ay nakauwi na
sila ng bahay. Sa loob ay naghihintay ang kaniyang ama na si Juan,
kalong-kalong ang maliit na batang maiging nililinis ang kanyang mga laruan. “Ay,
buti naman nakauwi na kayo,” sabi ni Juan. Nagpatuloy ang pamilya sa kanilang
pangkaraniwang gawain, walang kamalay-malay sa mga pangyayaring magaganap sa
iilang oras na lang. Malapit ng magmadaling araw at sila’y nagpasya ng
magpahinga. Natulog magkatabi si Riza at ang batang kapatid na si Jose. Sinara
na rin ni Maricel ang pinto ng bahay at saka nagtungo sa kwarto nila ng kanyang
asawa.
Apat na oras.
Mahimbing ang tulog ng magkakapamilya
habang patuloy ang pagbuhos ng malalaking patak ng ulan sa ibabaw ng kanilang
tinutulugan.
Anim na oras. Anim na oras nang
nakalipas ng sila’y lahat nahimbing.
Nagulantang si Maricel nang may
marinig siyang malakas na kalampag, malapit ang tunog kung saan siyang
naroroon. Mabilis na lumabas ng bahay si Maricel para tignan kung saan
nanggaling ang tunog na iyon. Sa harap ng bahay, wala. Sa gilid, wala. Narating
niya ang likod ng kanilang bahay at nakitang nalaglag na ang kalahati ng
kanilang bubong. Riza. Jose. Iyan ang
unang pumasok sa isip niya. Sumisigaw siyang tumakbo pabalik sa loob,
nilalabanan ang lamig na nararamdaman at panlalabo ng paningin dulot ng malakas
at tila ba galit na ulan. “Juan! Gumising ka! Bumigay ang bubong natin sa
likuran, puntahan mo ang mga bata!” Nakakunot ang noo ni Juan ng lumabas siya
ng kwarto, pilit na binubuksan ang antok na antok pa niyang mga mata. Nagsimula
nang pumasok ang tubig sa bahay nila at nagmadali si Maricel sa pag akyat ng
kanilang mga gamit sa ibabaw ng mesa, ng upuan at kung saan-saan pa. Si Juan
naman ay tumakbo sa kwarto ng mga bata at nakitang nadaganan ng kabinet si
Riza, habang patuloy pa rin ang pagtulog ni Jose. “Anak, andito na si itay, wag
ka nang umiyak, tahan na..,” sabi ni Juan kay Riza. Inangat ni Juan ang
natumbang kabinet at saka binuhat si Riza palabas. Ginising na rin nila si Jose
bago pa man siya mabasa ng tubig na patuloy ang pag-angat mula sa sahig.
Lumabas na silang tatlo at nasaksihan nila si Maricel sa pagtatiyaga niyang paglagay
ng mga gamit sa mga matataas na lugar. Tinulungan na agad ni Riza ang kanyang
ina. Di nagtagal ay umabot na hanggang tuhod ang tubig sa loob ng kanilang
bahay at nagpasya silang kunin na ang mga natitirang pagkain upang hindi ito
mabasa at madumihan. Paglipas lamang ng ilang minuto ay tumaas na uli ang
tubig, umabot na ito sa kanilang tiyan. Nagisip agad ng gagawin si Juan, at nagdesisyon
siyang umakyat sa bubong at gumawa ng pansamantalang silong para sa kaniyang
pamilya.
Jessica Lim
Araw - araw ng alas kwatro ng hapon sinusundo ni Roan sina Jose at Marie, ang kanyang mga anak mula sa eskwelahan. Nagaantay ang kanyang mga anak ng halos isang oras bago sila masundo ng kaninlang ina. Habang sila ay matiyangang nagaantay sa kanilang eskwelahan, tumawag ang kanilang ina na matatagalan pa siya kaya kung maaring magantay lamang sila sa loob ng paaralan. Si Roan na nasa opisina ay tinambakan ng kanyang amo ng maraming papeles na kaylangan niyang tapusin, ito ang naging resulta ng pagalis ng kanyang mga kasamahan dahil sila ay naghahanap ng mas mataas na sweldo para sila ay mas makaraos sa kanilang pangaraw-araw na buhay. Alas siete na ng gabi ng nasundo ang mga bata, kinailangan pa ni Roan magluto ng pagkain para makakain ang kanyang mga anak at tulungan ang mga itong gumawa ng kanilang mga takdang aralin.
Sumunod na araw, nangyari ulit ito ngunit mas lalo pang natagalan ang pagsundo ni Roan sa kanyang mga anak. Nagpatuloy ito ng dalawang linggo at isang araw, napansin ni Roan na pagkagising niya sa kanyang mga anak ay pagod na pagod parin sila at para silang mga bangkay na nabuhay muli. Naisip ni Rona ang kalagayan ng kanyang mga anak kapag ito ay nagpatuloy.
Pumasok sa opisina si Roan na may daladalang sobre na naglalaman ng kanyang pagbibitiw sulat sa trabaho. Nang ibigay niya ito sa kanyang amo, umiling lamang ito ng mahigpitn na hindi at sinabi nito na hindi siyang pwede umalis dahil magkakaroon ng masamang epekto ang kanyang pagalis sa kompanya. Sa mungakhing ito, nagalit si Roan at naguslat siya ng sualt para sa mga pangasiwaan tungkol sa kanyang mga tanong kung bakit hindi siya pwedeng umalis ng kompanya sa kanyang kagustuhan kagaya ng iba pang mga empleyadong matagal ng umalis. Umabot ang sulat at si Roan ay ipinatawag ng pangasiwaan para siya makausap tungkol dito, dalawang oras ang lumipas ng matapos ang kanilang pulong.
Lumabas si Roan na umiiyak at siya ay initriga ng kanyang mga kasama, ikiwento niya ang lahat ng nangyari at pinagkasunduan nila na sila ay magwewelga laban sa komapanyang kanilang pinagtratrabahuan. Umabot ang kanilang pagwelga sa korte at sinubukan ni Roan na ipagtranggol ang kanilang mga karapatan subalit ang kompanya parin ang nanalo. Nagalit ang samahan ng mga empleyado, binalak nila ang isang pangyayari na kanilang gagawin ng sabay-sabay sa parehas na oras.
Isang linggo ang lumipas.
Setyembre 27, 2011, araw ng martes nang sila ay sabay-sabay nilang iniwan ang kanilang mga kliyente at umalis sa gusali. Ito ang inisip nilang paraan para makabawi sa kompanya at baka magbago ang isip nila na hayaang umalis ang mga gustong umalis sa kompanya. Nagresulta ang kanilang ginawa sa permanenteng pagkakatanggal nila sa trabaho at agad na naghanap ng mga bagong empleyado ang kompanya para sa abala na sinapit ng kanilang mga kliyente.
Ang buhay ni Roan at ang kanyang mga anak ay nagbago mula ng umalis siya sa trabaho niya. Nahirap siyang makabangan sa nangyari sa kanya at sa mga epekto nito sa kanilang buhay ng kanyang mga anak. Naayos rin ang lahat ng kanilang problem at nagkaroon si Roan ng bagong trabaho na hindi niya kinakailangan na pagantayin ang kanyang anak at kung saan sila ay mas masayang nabubuhay kasama ang isa't isa.
Ang mga desisyon na ating tinatahak ang magreresulta sa ating hinaharap kaa dapat natin pagbutihin ang ating mga gawain, desisyon sa buhay para tayo ay magkaroon ng buhay na masaya at puno kahit hindi tayo mayaman.
Sumunod na araw, nangyari ulit ito ngunit mas lalo pang natagalan ang pagsundo ni Roan sa kanyang mga anak. Nagpatuloy ito ng dalawang linggo at isang araw, napansin ni Roan na pagkagising niya sa kanyang mga anak ay pagod na pagod parin sila at para silang mga bangkay na nabuhay muli. Naisip ni Rona ang kalagayan ng kanyang mga anak kapag ito ay nagpatuloy.
Pumasok sa opisina si Roan na may daladalang sobre na naglalaman ng kanyang pagbibitiw sulat sa trabaho. Nang ibigay niya ito sa kanyang amo, umiling lamang ito ng mahigpitn na hindi at sinabi nito na hindi siyang pwede umalis dahil magkakaroon ng masamang epekto ang kanyang pagalis sa kompanya. Sa mungakhing ito, nagalit si Roan at naguslat siya ng sualt para sa mga pangasiwaan tungkol sa kanyang mga tanong kung bakit hindi siya pwedeng umalis ng kompanya sa kanyang kagustuhan kagaya ng iba pang mga empleyadong matagal ng umalis. Umabot ang sulat at si Roan ay ipinatawag ng pangasiwaan para siya makausap tungkol dito, dalawang oras ang lumipas ng matapos ang kanilang pulong.
Lumabas si Roan na umiiyak at siya ay initriga ng kanyang mga kasama, ikiwento niya ang lahat ng nangyari at pinagkasunduan nila na sila ay magwewelga laban sa komapanyang kanilang pinagtratrabahuan. Umabot ang kanilang pagwelga sa korte at sinubukan ni Roan na ipagtranggol ang kanilang mga karapatan subalit ang kompanya parin ang nanalo. Nagalit ang samahan ng mga empleyado, binalak nila ang isang pangyayari na kanilang gagawin ng sabay-sabay sa parehas na oras.
Isang linggo ang lumipas.
Setyembre 27, 2011, araw ng martes nang sila ay sabay-sabay nilang iniwan ang kanilang mga kliyente at umalis sa gusali. Ito ang inisip nilang paraan para makabawi sa kompanya at baka magbago ang isip nila na hayaang umalis ang mga gustong umalis sa kompanya. Nagresulta ang kanilang ginawa sa permanenteng pagkakatanggal nila sa trabaho at agad na naghanap ng mga bagong empleyado ang kompanya para sa abala na sinapit ng kanilang mga kliyente.
Ang buhay ni Roan at ang kanyang mga anak ay nagbago mula ng umalis siya sa trabaho niya. Nahirap siyang makabangan sa nangyari sa kanya at sa mga epekto nito sa kanilang buhay ng kanyang mga anak. Naayos rin ang lahat ng kanilang problem at nagkaroon si Roan ng bagong trabaho na hindi niya kinakailangan na pagantayin ang kanyang anak at kung saan sila ay mas masayang nabubuhay kasama ang isa't isa.
Ang mga desisyon na ating tinatahak ang magreresulta sa ating hinaharap kaa dapat natin pagbutihin ang ating mga gawain, desisyon sa buhay para tayo ay magkaroon ng buhay na masaya at puno kahit hindi tayo mayaman.
^________________^
Isang
maulan na hapon may mga magkakaibigan na nagplanong pumasyal sa Trinoma Mall pagtapos
ng kanilang eskwela. Sumapit ang hapon
at uwian na nila, si Eric at Michael ay may pagsasanay para saka nilang
isport at sina Angelo at Milo naman ay
nauna na si istasyon ng MRT sa Shangrila Mall.
Nang matapos
ang pagsasanay nila Eric at Michael sa kanilang eskwela, dali dali silang
pumunta sa Shangrila dahil hindi sila pwedeng magpagabi sapagkat si Michael ay
hindi humingi ng permiso sakanyang mga magulang. Sila’y sama-samang sumakay ng
tren papuntang Trinoma. Habang naglalakbay, pinaguusapan nila ang saya na nararamdaman nila dahil unang pagkakataon palang nila ito nagawa ng sama-sama, na nakapag pagaan ng pakiramdam ni Michael habang paulet ulet na tinitignan ang orasan. Sila'y nakipag gigitgitan palabas ng pintuan ng tren nang silay dumating sa istayon ng North Ave. kung saan sila'y bumaba patungo na ng mall. Masayang nagikot ang apat na magkakaibigan ngunit ``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)